22 juni Bert

Het landschap veranderd snel en ik zit weer in de bergen. Het is hier schitterend. Om bij Cruz de ferro te komen moet je wel een serieuze berg op. Als je denkt dat de berg wel een beetje op is komt er weer een nieuw stukje berg en daarna nog eens. En dan ben je er ineens. Moest wel een stukje dalen om bij dat bekende kruis te komen terwijl dat het hoogste punt zou moeten zijn !? Naar beneden was ook nogal een tocht die maar niet ophield. De remmen hadden het zwaar. Het wegdek was ook niet al te best, dus onbekommerd naar beneden suizen was er niet bij. Bovendien gaat de afdaling dwars door een nogal druk dorpje waar ook nog een begrafenisstoet me tegemoet kwam. Bij dat kruis op het hoogste punt waar je al je lasten achter kan laten lagen wel heeele grote stenen. Kan me niet voorstellen dat je die heel de weg meesjouwt. Maar je weet het niet. Tentje weer opgezet en nog 230 km te gaan. Helaas kan ik geen foto s plaatsen.